Salı, Temmuz 19, 2005

unuturum akıp gittigin yuzunu unuturum

sen giderken ben sana kosuyordum, yakalayamadım.adımlarımı sıklastırarak yururdum sana gelirken.tasarlardım anlatacaklarımı yol boyu kafamda.yeni kelimeler bulmustum daha once kullanmadıgım onların heyecanı sıkıstırıdı kalbimi.baska oykuler anlatmalıydım bu sefer duymadıklarından.yeniliyordum her seferinde kendimi... seni.bilemedin bende ki beni.sabahlara kadar guluyorduk aglanacak hayata inat.kelime oyunları oynardık cocukca.siyasetten konusurken sinirlenirdim.konuyu degistirmek isterdim, sen inatla anlatırdın dunyayı nasıl degistirecegini insanın.realizim e inanmaz romantik oluverirdin birden.bilimsel konusmaları cocuk bakıslarınla dinlerdin.gulesim gelirdi o haline ciddiyeti bozmazdım.en sacma soruları sorardın.uzaya,fizige, matematige, mekanige ne kadar uzak oldugunu soylerdin benim her anlattıgım seyden sonra.siir okurdun durup dururken benim hic bilmedigim ve hic ezberleyemedigim uzunluklarda.sessizce ayrılır giderdin geceden.buruk bir sızı kalırdı icimde.geride kaldı yasam.geri de kaldık biz...simdi sen cok uzaklardan sarkısını dinledigim gözleri kafanfil yüregi gül...

Hiç yorum yok: